AgroEcoSystem

Η κατάρρευση της σάρκας των καρπών της ελιάς συμβαίνει κυρίως στο τελικό στάδιο αύξησης του μεγέθους του καρπού (πράσινη ελιά, 3o Στάδιο). Στην περιοχή δεύτερης αύξησης της σάρκας του καρπού (πυκνή γράμμωση) παρατηρείται μελάνωμα του ιστού.

Καρποί με συμπτώματα κατάρρευσης ιστού. Στην αριστερή εικόνα διακρίνεται σε όλους τους καρπούς η κατάρρευση κορυφής (ακραίο μερίστωμα). Στην δεξιά φωτογραφία φαίνεται η κατάρρευση ιστού σε τομή καρπού ελιάς.

Αιτιολογία

Η κατάρρευση του ιστού της σάρκας της ελιάς συμβαίνει υπό συνθήκες κακής ισορροπίας θρέψης ή στρές από υπερβολική ξηρασία ή υπερβολική υγρασία. Οφείλεται στην κακή απορρόφηση του ασβεστίου ή σε έλλειψη ασβεστίου και Βορίου, ή και σε ανισορροπία θρέψης οφειλόμενη σε υπερβολικά επίπεδα Καλίου.

Ασβέστιο

Το ασβέστιο απορροφάται ως κατιόν και η συγκέντρωσή του κυμαίνεται μεταξύ 0,2 και 1%. Παίζει σημαντικό ρόλο στη δομή και περατότητα των κυτταρικών μεμβράνων. Η έλλειψη ασβεστίου επιφέρει γενική υποβάθμιση της δομής των μεμβρανών, με αποτέλεσμα την μείωση της ικανότητας διατήρησης εντός του κυττάρου των ουσιών του οι οποίες μπορεί να διαχυθούν. Το ασβέστιο είναι απαραίτητο για την αύξηση και τη διαίρεση των κυττάρων και η έλλειψή του έχει σαν αποτέλεσμα την αποτυχία σχηματισμού επάκριας βλάστησης ή αύξησης των ταχύτατα αναπτυσσόμενων  φυτικών ιστών και των ακροριζίων της ρίζας. Κάθε παράγοντας που παρεμποδίζει την ανάπτυξη νέων ριζών (κατάκλυση του εδάφους με νερό, χαμηλές θερμοκρασίες) συντελεί στη μειωμένη απορρόφησή του, παρόλο ότι η συγκέντρωσή του στο εδαφικό διάλυμα μπορεί να είναι πολύ μεγάλη. Το ασβέστιο είναι μη κινητικό στοιχείο στο φυτό. Μετακινείται με βραδύ ρυθμό στον φλοιό και για αυτό το λόγο σε περίπτωση τροφοπενίας παρατηρείται έλλειψη στα νέα φύλλα και κυρίως στους καρπούς και γενικά στα αποθηκευτικά όργανα του φυτού.

Βόριο

Το μεγαλύτερο ποσοστό του βορίου περνάει μέσα στη ρίζα παθητικά με το ρεύμα της διαπνοής ως βορικό οξύ. Όμως, μικρές ποσότητες βορίου προσλαμβάνονται ενεργά. Οι παράγοντες που μειώνουν την διαπνοή, όπως η υψηλή σχετική υγρασία ή η ξηρασία μειώνουν την πρόσληψη του βορίου και την μετακίνηση του. Το βόριο είναι σχετικά δυσκίνητο μέσα στο φυτό. Κινείται κυρίως στο ξύλο ως σύμπλοκο σακχάρων-βορικού, ενώ η κίνησή του στον φλοιό είναι περιορισμένη. Οι λειτουργίες του βορίου στο φυτό σχετίζονται με την μεριστωματική αύξηση και εμπλέκονται άμεσα στην διαφοροποίηση των κυττάρων, την ωρίμανση, την διαίρεση και την επιμήκυνση. Όταν περιορίζεται η στάθμη του βορίου, οι ρυθμοί των κυτταρικών διαιρέσεων μειώνονται και αυξάνει ο αριθμός των αδιαφοροποίητων κυττάρων. Η μέση περιεκτικότητα των περισσοτέρων φυτών σε βόριο είναι 20 mg kg-1 (ppm) σε ξηρή βάση. Το βόριο κατανέμεται ακανόνιστα μέσα στο φυτό. Τα υψηλότερα επίπεδα βορίου βρίσκονται στα αναπαραγωγικά φυτικά μέρη, όπως τους ανθήρες, το στίγμα και τις ωοθήκες (μερικές φορές σε επίπεδα διπλάσια από εκείνα των βλαστών). Το περισσότερο από το βόριο των φύλλων συσσωρεύεται στην περιφέρεια και στα άκρα, σε επίπεδα 5 έως 10 φορές υψηλότερα από εκείνα του ελάσματος. Η έλλειψη του βορίου από το φυτό μπορεί να περιγραφεί ως μία ακανόνιστη επιμήκυνση των σημείων αύξησης ή και των επακρίων μεριστωμάτων. Τα νεαρά φύλλα είναι παραμορφωμένα, ζαρωμένα, παχύτερα και σκουρότερα στο χρώμα. Τελικά, τα ακραία σημεία αύξησης θανατώνονται. Η έλλειψη του βορίου ευθύνεται ιδιαίτερα για την σήψη της κορυφής και της καρδιάς στα σακχαρότευτλα. Τα σημεία αύξησης θανατώνονται και η κορυφή σαπίζει.

Κάλιο

Υψηλά επίπεδα καλίου έχει βρεθεί ότι μειώνουν την περιεκτικότητα του βορίου στο φυτό. Αυξημένο κάλιο μειώνει τον λόγο ασβέστιο : βόριο στο φυτό. Το βόριο και το ασβέστιο πρέπει να είναι σε ισορροπία για την σωστή αύξηση του φυτού. Ψεκασμός των μήλων με βόριο έχει δειχθεί ότι είναι αποτελεσματικός στη μείωση της πικρής κηλίδωσης, μιας ασθένειας που σχετίζεται με έλλειψη ασβεστίου. Η παρεμπόδιση του ασβεστίου στην πρόσληψη του βορίου είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη σε εδάφη με υψηλό pH.

Πυρίτιο (αποτελεί σημαντικό συστατικό των προϊόντων BIOSHELL)

Απορροφάται από τα φυτά ως μονο-πυριτικό οξύ. Έχει διαπιστωθεί ότι η παρουσία του συμβάλλει στην ανάπτυξη των φυτών. Εν τούτοις, δεν έχει διαπιστωθεί κάποιος συγκεκριμένος βιοχημικός ρόλος του πυριτίου. Το πυρίτιο συμβάλλει στη δομή των κυτταρικών τοιχωμάτων. Εμποτίζει τα τοιχώματα της επιδερμίδας και των αγγείων με αποτέλεσμα τη μείωση των απωλειών νερού μέσω των τοιχωμάτων, ενώ παράλληλα παρεμποδίζεται και η μόλυνση από μύκητες.