Οδηγίες αντιμετώπισης της ΜΑΡΓΑΡΟΝΙΑΣ Palpita unionalis (Hubner) Lepidoptera: Pyralidae

Syn.: Glyphodes unionalis (Hubner), Margaronia unionalis (Hubner)

Ἐνήλικο καί προνύμφη τῆς Μαργαρόνιας τῆς ἐληᾶς. Φώτο: HYPP Zoology.

Αριστερά ζημιά σε  τρυφερή κορυφή βλαστού ελιάς από μαργαρόνια. Δεξιά διακρίνεται η προνύμφη του εντόμου.

Προνύμφη τοῦ ἐντόμου τρεφόμενη σε φύλλο ελιάς.

Είναι έντομο που προσβάλλει τη νεαρή βλάστηση κυρίως, αλλά μερικές φορές προσβάλλει και καρπούς, περισσότερο στα σημεία επαφής τους, παρά μεμονωμένους καρπούς ελιάς. Κατά προτεραιότητα προσβάλλει τους καρπούς που βρίσκονται κοντά στην τρυφερή βλάστηση. Στην Ελλάδα έχει μάλλον 2 γενιές ενώ στ Ισραήλ 6. Το τρέχον έτος (2010) στη περιοχή Χαλκιδικής παρατηρήθηκαν τουλάχιστον τρείς αλληλεπικαλυπτόμενες γενεές μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου.
Προσβάλλει την ελιά, την αγριελιά, το γιασεμί, το λιγούστρο κ.α. Στην ελιά οι προνύμφες του εντόμου αυτού προσβάλλουν τις τρυφερές κορυφές των βλαστών, κλειστά άνθη αλλά και πράσινους καρπούς. Σημαντική ζημιά μπορεί να κάνει μόνο σε νεαρά δενδρύλλια, (φυτώρια ελιάς).

Προνύμφη της Μαργαρόνιας και σημείο προσβολής καρπού
Προνύμφη της Μαργαρόνιας σε στοά εντός του καρπού. Διακρίνονται τα αποχωρήματά της

Αντιμετώπιση
Ἐὰν κριθεῖ ἀπαραίτητη μπορεῖ νὰ γίνει χημικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ ἐντόμου τὸν Ἀπρίλιο μὲ τὶς πρῶτες προσβολὲς στὴν νέα βλάστηση καὶ τὸν Ἰούνιο μὲ τὴν δραστηριοποίηση τῆς δεύτερης γενιᾶς. Εάν ο εχθρός συνεχίσει να δραστηριοποιείται μια τρίτη επέμβαση τον Αύγουστο ίσως είναι απαραίτητη. Στην πρώτη επέμβαση να προτιμώνται προϊόντα ήπιας δράσης που δεν καταστρέφουν τους φυσικούς εχθρούς του εντόμου όπως οί βάκιλοι ή άλλα μικροβιακά σκευάσματα ή ρυθμιστές ανάπτυξης.

Φυσικοὶ ἐχθροὶ
Παράσιτα τοῦ ἐντόμου
Δίπτερα: Nemorilla floralis Fall., Nemorilla notabilis Meig., Pseudoperichaeta insidiosa R.D., Cnetophocera pavida Meig. Ὑμενόπτερα: Ichneumonidae, Xanthopimpla punctata Fr. Ὑμενόπτερα: Braconidae, Apanteles lateicolor Vier., Apanteles laevigatus Ratz., Apanteles sp.
Πολύ καλά αποτελέσματα στην διαχείριση του εντόμου δίνει το βοηθητικό της ανάπτυξης φυτών BIOSHELL ZFD
Φυτοπροστατευτικά προϊόντα κατάλληλα γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς μαργαρόνιας τῆς ἐληᾶς μὲ ψεκασμό καλύψεως: Μικροβιακά σκευάσματα με βάση τον Bacillus thuringiensis, Ρυθμιστές ανάπτυξης εντόμων, Πυρεθρινοειδή και πυρεθρίνες, φυσικό πύρεθρο

Συχνές Ερωτήσεις
1. Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της ελαιοκαλλιέργειας στην χώρα μας είναι η προσβολή μεγάλου ποσοστού δέντρων ελιάς από την ασθένεια της βερτισιλλίωσης, που οφείλεται στον μύκητα Verticillium dahliae. Υπάρχει τρόπος διαχείρισης αυτής της ασθένειας;
Απάντηση
Το πρόβλημα και τα αίτια
Η ασθένεια αυτή είναι πολύ σημαντική για όλες τις ελαιοπαραγωγικές χώρες του κόσμου και το ποσοστό προσβολής των δέντρων σε πολλές περιπτώσεις είναι αρκετά μεγάλο. Το πρόβλημα φαίνεται να είναι πιο έντονο τις τελευταίες δεκαετίες και συνδέεται με
α) την ευαισθησία των ποικιλιών ελιάς,
β) τις υπερβολικές αζωτούχες λιπάνσεις,
γ) την εντατικοποίηση της καλλιέργειας (υπερβολικές αρδεύσεις, μηχανική κατεργασία εδάφους κ.ά)
δ) τις κλιματικές συνθήκες ιδιαίτερα στο τέλος του φθινοπώρου και το τέλος του χειμώνα (εποχή που δραστηριοποιείται έντονα ο μύκητας) αλλά και
ε) την χρήση του glyphosate ως ζιζανιοκτόνου.
Πρόληψη και περιορισμός της ασθένειας
Εάν λοιπόν ελέγξουμε τις ανάγκες θρέψης του ελαιώνα με εδαφοανάλυση και φυλλοδιαγνωστική, λιπάνουμε με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες της καλλιέργειας, με λιπάσματα αζώτου που επιβραδύνουν την αποδέσμευσή του και μειώσουμε την κατεργασία εδάφους, έχουμε λιγότερες πιθανότητες προσβολής. Επίσης θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην διαχείριση των ζιζανίων, να αποφεύγουμε δηλαδή την χρήση του glyphosate, δεδομένου ότι παραμένει στο έδαφος ακόμη και μετά την διακοπή της χρήσης του, για τουλάχιστον 5 έτη.
Πως επηρεάζει την ασθένεια η χρήση του glyphosate
Η πρώτη ένωσή του, που εμφανίστηκε στην αγορά (1974 ) είχε την εμπορική ονομασία “Roundup” από την εταιρεία Monsanto. Το glyphosate είναι ένα ζιζανιοκτόνο που χρησιμοποιείται ευρέως. Η υψηλή διαλυτότητά του όμως στο νερό και η υψηλή κινητικότητά του, επιτρέπει την ταχεία έκπλυσή του στο έδαφος. Στη συνέχεια αυτό μολύνει τα υπόγεια ύδατα και σωρεύεται στους φυτικούς ιστούς. Παρά την ευρεία εφαρμογή του, μόνο ένα μικρό ποσοστό του συνολικά εφαρμοζόμενου προϊόντος εξυπηρετεί τον πραγματικό σκοπό της χρήσης του, δηλαδή την καταπολέμηση των ζιζανίων. Το υπόλοιπο διαχέεται στο περιβάλλον, με αποτέλεσμα την μείωση των αποδόσεων των καλλιεργειών, τα χαμηλής ποιότητας γεωργικά προϊόντα, την επιδείνωση της γονιμότητας του εδάφους και τη συμβολή στη ρύπανση των υδάτων. Μια μελέτη αποκαλύπτει ότι το glyphosate μεταβάλλει την υφή του εδάφους και τη μικροβιακή ποικιλότητα μειώνοντας τον μικροβιακό πλούτο και αυξάνοντας τον πληθυσμό των φυτοπαθογόνων μυκήτων [1]. Επιπλέον, το ευρύ φάσμα δράσης του και η ανάπτυξη διαγονιδιακών καλλιεργειών (μεταλλαγμένων) ανθεκτικών σε αυτό (π.χ. βαμβάκι, ελαιοκράμβη, αραβόσιτος και σόγια) είναι οι κύριοι λόγοι για την υπερβολική χρήση αυτού του ζιζανιοκτόνου [2]. Η άγνοια σχετικά με τη χρήση αυτού του ζιζανιοκτόνου έχει οδηγήσει στη συσσώρευσή του τόσο στα χερσαία όσο και στα υδάτινα οικοσυστήματα [3]. Το glyphosate διαταράσσει έντονα τη βιολογία του εδάφους, καθώς είναι τοξικό για την ευεργετική μικροχλωρίδα και τους γαιοσκώληκες. Στη μεταβολική φυσιολογία των φυτών επηρεάζει επίσης την παραγωγή αυξίνης την μεταφορά του Σιδήρου την διαλυτοποίηση των φωσφορικών ενώσεων και την πρόσληψη Ψευδαργύρου και Μαγγανίου. Γενικά επηρεάζει αρνητικά την θρέψη των φυτών και τα κάνει πιο ευαίσθητα στις προσβολές από ασθένειες.
Βιβλιογραφία
1. Xu, X.; Ji, F.; Fan, Z.; He, L. Degradation of glyphosate in soil photocatalyzed by Fe3O4/SiO2/TiO2 under solar light. Int. J. Environ. Res. Public Health 2011, 8, 1258–1270. [CrossRef] [PubMed]
2. Annett, R.; Habibi, H.R.; Hontela, A. Impact of glyphosate and glyphosate-based herbicides on the freshwater environment. J. Appl. Toxicol. 2014, 34, 458–479. [CrossRef]
3. Hanke, I.; Wittmer, I.; Bischofberger, S.; Stamm, C.; Singer, H. Relevance of urban glyphosate use for surface water quality. Chemosphere 2010, 81, 422–429. [CrossRef]